De naam ‘Passionisten’ komt van het Latijnse woord “Passio” dat zowel ‘hartstocht’ als ‘lijden’ betekent. De congregatie is in Italië gesticht door Paulus van het Kruis (1694-1775).

Nadat Paulus een tijd bij zijn vader in Ovada (Noord-Italië) in de handel had gewerkt, besloot hij zijn leven een andere wending te geven. Hij trok zich terug op de Monte Argentario om het lijden van Christus dieper te kunnen overwegen.

Deze bezinning bracht hem tot het inzicht, dat je het lijden van Christus moest zien in verbondenheid met het lijden van mensen. Met name de situatie waarin bewoners van het nabijgelegen moerasgebied van de Maremmen verkeerden had hem diep getroffen. In hun armoede werden zij zowel maatschappelijk als kerkelijk verwaarloosd.

Hij schreef een leefregel voor een toekomstige gemeenschap die langzamerhand op de Monte Argentario zou ontstaan. Hun leven zou gekenmerkt worden door gebed en meditatie, boete en eenvoud enerzijds en prediking onder de armen van Noord-en Midden Italië anderzijds.

In de dagorde waren dagelijks twee uren voor meditatie uitgetrokken, het monastieke getijdengebed met de metten om 2 uur in de nacht.

De kloosters dienden op afgelegen plaatsen gebouwd te worden en werden dan ook ‘afzonderingen’ genoemd.